Naszą misją jest pomoc rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej w oparciu o metodę KGR.

Szczególnym zadaniem jakie sobie stawiamy jest wdrażanie i koordynowanie projektów implementacji Konferencji Grupy Rodzinnej na terenie Polski.

Wierzymy, że nowoczesne metody pracy z rodziną, np. KGR muszą opierać się na poszanowaniu godności każdego z jej członków, tradycji rodzinnych oraz wykorzystywać siły i dynamizmy, które w niej tkwią.

Jesteśmy przekonani, że rodziny mają w sobie tak wielki potencjał, że są w stanie poradzić sobie z większością pojawiających się w nich kłopotów. Rodziny powinny otrzymać szansę, by samodzielnie, mogły zmierzyć się ze swoimi problemami.

Jedną z takich inicjatyw jest metoda Konferencja Grupy Rodzinnej.

Historia

Narodziny metody

Model Konferencji Grupy Rodzinnej został rozwinięty w Nowej Zelandii. Stał się tam obowiązująca metodą pracy w każdym niemal przypadku przemocy lub zaniedbania w stosunku do dziecka (jest to zapisane w aktach prawnych Nowej Zelandii od 1989r.). Model został zaprojektowany w oparciu o praktykę podejmowania decyzji przez całą rodzinę kultywowaną przez Maorysów. Zapewnia ona wszystkim osobom spokrewnionym możliwość podjęcia własnej decyzji związanej z bezpieczeństwem dziecka.

Rozwój tej metody pracy oraz wprowadzenie odpowiednich uregulowań prawnych były odpowiedzią na zjawisko jakie obserwowano wśród dzieci maoryskich. W przeważającej mierze w sytuacjach problemowych były umieszczane poza swoimi rodzinami, ale również poza swoją wspólnotą.
Związane to było także z faktem, że żaden z pracowników socjalnych nie rekrutował się spośród Maorysów.

Tymczasem społeczność ta wypracowała swój odrębny sposób rozwiązywania problemów. W sytuacji problemowej zwoływana była cała rodzina, aby debatować nad sposobami rozwiązania problemu.
Jak się okazało w wielu przypadkach była ona skuteczna. Pracownicy socjalni podpatrując ten sposób radzenia sobie w sytuacjach trudnych postanowili rozwinąć go spisując jako jedną z metod pracy socjalnej.

W ostatnich latach model Konferencji Grupy Rodzinnej został wprowadzony w wielu krajach m.in. w Australii, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwecji, Finlandii, Norwegii, Belgii, Holandii itd.

KGR w Polsce

W Polsce datą przełomową dla KGR jest rok 2003. W Toruniu zostało zorganizowane szkolenie dla koordynatorów KGR oraz osób zgłaszających. Prowadzącym był pan Rob van Pagee z Holandii.
Owocem tego szkolenia było przeprowadzenie w grudniu 2003 roku prawdopodobnie pierwszej Konferencji Grupy Rodzinnej w Polsce przez Jarosława Przeperskiego.

Wprowadzanie KGR wymaga wsparcia organizacyjnego (powołanie centrum KGR). Niestety pomimo podjęcia takich starań nie udało się powołać centrum, które mogłoby obsługiwać projekt w Toruniu. Skutkiem braku systemowego wprowadzania było zniknięcie metody z oferty pomocowej i zaprzestanie dalszego przygotowywania kadr KGR i systematycznego kształcenia osób, które przeszły szkolenie na koordynatorów. Pomimo braku zaplecza między rokiem 2004 a 2006 udało się nawiązać kontakt z osobami, które profesjonalnie zajmują się KGR w innych krajach. Przekazały one swoje bogate doświadczenie, materiały, rady praktyczne na temat metody.

Do najcenniejszych należały otrzymane od pani Joan Pennell z Kanady, Karin Gunderson z USA Lodga van Grave z Belgii. W 2006 roku metoda zostaje szerzej rozpropagowana. Ukazują się pierwsze artykuły w prasie fachowej, są pierwsze próby praktycznego wprowadzania metody. Jest to okres nabywania doświadczenia, pierwszych podsumować i refleksji. Dla rozwoju metody w Polsce duże znaczenie miało także nawiązanie współpracy z Family Right Group w Londynie. Otrzymaliśmy od naszych przyjaciół ogromne wsparcie merytoryczne i organizacyjne pozwalające na profesjonalne przygotowywanie projektów i szkolenie kadr KGR.

Struktura KGR

1. Zgłoszenie rodziny

a) wstępne zakwalifikowanie rodziny znajdującej się w sytuacji problemowej do KGR

b) zgoda rodziny podstawowej na udział w KGR

c) zgłoszenie rodziny do Centrum KGR

d) kwalifikacja rodziny do KGR przez Centrum i wyznaczenie osoby koordynatora

2. Przygotowanie bezpośrednie do KGR

Jest to najdłuższy i najważniejszy etap w pracy koordynatora Konferencji Grupy Rodzinnej

a) przygotowanie przez rodzinę (przy wsparciu koordynatora) konferencji - m.in. ustalenie listy uczestników, miejsca, godziny spotkania, rodzaju i sposobu przygotowani posiłku, który będzie spożywany podczas spotkania

b) przygotowanie przez koordynatora rodziny podstawowej i dalszej do konferencji (m. in. zapoznanie z metodą, zasadami, celem spotkania)

c) przygotowanie przez koordynatora osoby zgłaszającej do prezentacji problemu w czasie spotkania rodziny

d) przygotowanie do spotkania rodziny zaproszonych specjalistów

3. Konferencja Grupy Rodzinnej - spotkanie rodziny

a) dzielenie się informacjami

Osoba zgłaszająca np. pracownik socjalny przedstawia sytuację w jakiej znalazła się rodzina. Odpowiada na pytania zadawane przez członków rodziny. Prezentuje także możliwości pomocy jakie oferuje rodzinie system pomocy a także przestawia specjalistów (jeżeli rodzina czuje potrzebę ich zaproszenia), którzy mogą wyjaśnić wątpliwości dotyczące problemu występującego w rodzinie.

b) prywatny czas dla rodziny

W drugiej części spotkania, prywatnego czasu rodziny, pomieszczenie opuszczają zaproszeni specjaliści, osoba zgłaszająca i koordynator. Rodzina rozważa uzyskanie informacje, poszukuje optymalnych rozwiązań oraz sporządza plan pomocy dziecku i rodzinie znajdującej się w potrzebie

c) zaakceptowanie (lub nie) planu stworzonego przez rodzinę

Jeżeli osoba zgłaszająca zgadza się z planem, głównie pod względem bezpieczeństwa dla dziecka i rodziny, wypracowanym przez rodzinę, ustala sposoby wprowadzenia go w życie

4. Zakończenie KGR

a) koordynator przekazuje każdemu uczestnikowi spotkania kopię sporządzonego planu. Przyjęcie planu przez rodzinę jest formą zobowiązania wobec jego postanowień.
b) rodzina podejmuję realizację postanowień planu
c) osoba zgłaszająca monitoruje realizację planu rodziny